Nazwa forum

Technika poruszania się w terenie
         Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia  weryfikuje wszelkie błędy popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie, lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem.  Technika poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową.

Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w zależności od dwóch podstawowych czynników:

TEREN i PRZECIWNIK

Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania, zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy.

Drużyna składająca się z 7-10 żołnierzy jest najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej.
W naszym przypadku póki co bedzie to grupa 5cio osobowa.
D-ca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”.

Jeżeli skaut się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej drużynie, sprawnie przekazującej znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy d-cy z każdym podwładnym.

Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach.

Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie:

Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny
Gdy kontakt jest pewny (Zawsze kiedy gramy kontakt jest pewny)
Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem w terenie jest wysoce prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili nastąpić. Technika ta ma na celu stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla przetrwania oddziału.

Prędkość Poruszania:
Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej.

Teren i roślinność
Czas przeznaczony na wykonanie zadania.
Operacje przeciwnika
Dzień/noc.
Warunki atmosferyczne.

Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z dostateczna prędkością w prawie zupełniej ciszy.

Średnia prędkości poruszania patrolu to:

            1.Teren Zamknięty –      1000m –  3000m na dzień

            2. Teren Otwarty    --     3000m -- 10 000m na dzień

W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie zamkniętym i podczas bez księżycowych nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m. W naszym przypadku możemy stosować się do tej reguły z racji, że żadko oddalamy się od przeciwnika na odlgłość większą niż 300 metrów.

Skok taktyczny to po prostu niewielki odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje. Takie postoje należy robić w celu sprawdzania nawigacji, odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego skoku powinna wynosić do 300 metrów (dla nas 50m)